Merhaba,
Bir süredir bloguma vakit ayıramıyordum. Ama bu sabah yine gazetede gördüğüm bir haber beni düşünmeye ve yazmaya sevk etti.
Zaman zaman duyduğumuz haberlerden de bildiğimiz üzere genelevlerde çalışan kadınların durumu içler acısı. Ne kendileri, ne çocukları, ne de yakınları rahat edebiliyor. Kimse onların da insan olduğunu, duyguları ve hakları olduğunu düşünmüyor. Neredeyse hiç birinin bu işe kendi seçimiyle başlamadığını ve kendi seçimleriyle de bu işten ayrılamadıklarını biliyoruz.
Üstelik yaptıkları bu iş yasal. Bu konuda kanunlar var. Resmi bir köle ticareti değil mi bu? İhtiyaç var ve kontrol altında olsun istiyoruz, bu yüzden böyle bir düzen var denilebilir ancak bu işin devlet tarafından bizzat yürütülüyor olması bana çok da doğru gelmiyor. Hele ki insanlar bu koşullarda çalışıp, yaşamak zorundayken.
Eğer bu bir cinsel ihtiyaç olarak görülüyorsa, kadınların da böyle ihtiyaçları olabilir. "Erkeklerin de benzer şekilde çalışması normal karşılanmalıdır" düşüncesine karşı çıkılmamalı öyleyse. Okuduğum röportajda bu tür bir girişim için binlerce adayın başvurduğu ve büyük kısmının para kazanabilmek için bu işi yapmak istediği söylenmiş.
Benim düşüncem, ne erkek, ne de kadın için böyle bir uygulamaya ihtiyaç kalmaması için bir şeyler yapılması gerektiğidir. Bence kadın-erkek ilişkisinin tabu olmadığı bir ortamda bu ihtiyaç büyük ölçüde azalacaktır. Birbirine yaklaşmaya, konuşmaya, yakınlaşmaya cesareti olmayan, karşı cinsi böyle ortamlarda veya evlendikten sonra, tanıma fırsatı bulan bir toplumun sağlıklı olamayacağını söylemek yanlış olmaz sanırım. Önce birbirimizi tanıyıp, farklı türlerde canlılar değil, sadece farklı cinsiyetlerde insanlar olduğumuzu anlamaya fırsatımız olursa hem genelevlerden kurtuluruz, hem de kadına şiddet ciddi oranda azalır diye düşünüyorum.
Biraz sevgi lütfen, Melissa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder